2 december 2001.
We vinden een doorverbinding in Caracas, moeten een paar uur wachten en krijgen er nog een uurtje vertraging bij, maar we vertrekken wel vandaag en dat is mooi meegenomen.
Tijdens de vlucht zegt de gezagvoerder iets in het Spaans wat we niet kunnen verstaan. We vliegen langer dan de aangegeven tijd. Na de landing blijkt dat we zijn uitgeweken naar El Vigia, omdat het vliegveld van Merida geen baanverlichting heeft en dus sluit na zonsondergang. Kan gebeuren! Alles wordt netjes opgelost, we mogen op kosten van de maatschappij een uurtje in een taxi zitten en vinden na wat gezoek ook weer een slaapplaats. Voorlopig voor 1 nacht, want dit is een hostel waar iedereen zijn eigen eten klaar kan maken. De uitbater was trots op de kookruimte (waar mw. Helderder overigens wel een weekje werk heeft). Zijn wij dan zo verwend??? Morgen zoeken we verder.

3 december / 4 december
We verkennen de stad en vinden vrij snel een heel vriendelijke Posada  ofwel guesthouse cq. herberg. We besluiten hier een paar nachten te blijven en verhuizen dus de boel.  Deze dagen bekijken we verder de omgeving. Het ziet er gezellig uit, iedereen is relaxed. De voorgenomen cursus Spaans gaan we een andere keer in  Spanje doen, we willen hier toch liever meer zien. We doen wel ons best meer van de taal te leren en kunnen ons redelijk verstaanbaar maken. Het boekje 'Wat en Hoe in het Spaans' helpt, alsmede ons beetje Papiamentu.

Merida ligt in de Venezuelaanse Andes op 1625m hoog en ligt tussen twee bergruggen in: de Sierra Nevada en de Sierra La Culata.

		In de bergen zijn nu nog vele kleine dorpen te vinden. De inwoners hebben hun tradities behouden die teruggaan naar de Timote-Cuica Indianen. Het klimaat is heerlijk, gemiddelde temperatuur van 19 graden.

In 1558 heeft Rodríguez Suárez van Pamplona Merida gesticht. In die tijd lag Merida, vanwege de hoge bergen, vrij geïsoleerd en kwam daarom maar langzaam tot ontwikkeling. Een aardbeving in 1812 hielp ook niet mee aan de ontwikkeling. Simon Bolivar kwam in 1814 met zijn troepen door de stad richting Caracas en nadat hij Venezuela bevrijd had van de Spaanse overheersers komt hij in 1820 nog een keer langs op zijn veldtocht naar Colombia. In de daarop volgende burgeroorlogen biedt Merida een veilige plaats voor de vele vluchtelingen en de ontwikkeling komt op gang. Pas na 1920 zijn er wegen aangelegd.

5 december 2001
We gaan vroeg op pad, want we willen met de Teleferico, de hoogste en langste kabelbaan ter wereld, omhoog. Deze kabelbaan is door Fransen in 1958 gebouwd en is zeer de moeite waard.
Er zijn 5 vijf stations: Barinitas (1577m), La Montana (2436m),  La Aguada (3452m), Loma Redonda (4045m) en Pico Espejo (4765m / 15633ft), 14 meter lager dan de Mont Blanc. Het is hoog en dat voel je goed. Tijdens de 4 afzonderlijke ritten hebben we een erg mooi uitzicht over de bergen en het lijkt wel of we in Zwitserland of Oostenrijk vertoeven.

		Vanaf het laatste station kan je nog 300 meter klimmen naar Pico Bolivar op 5007 meter, het hoogste punt van Venezuela, waar ook een buste staat van Simon Bolivar. Die man kom je overal tegen. Wij doen dat maar niet, we zijn al duizelig genoeg door de verminderde zuurstof op bijna 16000 ft hoogte en gaan genieten van het uitzicht met koffie en het beeld van de 'Maagd van de sneeuw'

 6 december 2001                                                                                        

We huren een auto en rijden naar het zuiden. Op zoek naar een plaatsje San Juan belanden we op het terrein van de gevangenis. Even later vinden we San Juan en rijden door naar La Gunillas, alweer een klein traditioneel dorp. We vervolgen onze weg naar San Jose, een idyllisch plaatsje in de bergen op 2430m. Het is maar 40 km van de hoofdweg maar we doen er 2.30 uur over om langs smalle steile bergwegen over een bergrug te komen. In het dorp gaat alles nog te paard en de houten ploeg wordt getrokken door twee ossen. Er wordt groente en fruit gekweekt op steile berghellingen.

We overnachten bij Posada Martin en eten weer wat de pot schaft, deze keer door Martin zelf gekweekte forel. Ons onderdak is een cabana. De douchekop is een plastic fles met gaten in de bodem. Werkte uitstekend maar water uit een bergbeek is koud!!!!!

7 december 2001

		We rijden terug en gaan via Pico El Aguila (4007m), de hoogste bergpas in Venezuela, naar Timotes in het noorden van de staat Merida. De wegen zijn goed maar er zijn geen vangrails. Gedenkstenen langs de kant herinneren aan mensen die over de rand zijn gegaan. Onderweg komen we weer leuke bergdorpen tegen: Mucuchies, San Rafael, Apartaderos, Chachopo. We zoeken de hot springs 'La Musui', maar dat weggetje is zo steil en het ravijn zo diep, dat we maar omdraaien. 8 december 2001 We komen in de file vanwege asfalteer werkzaamheden in het dorp. Niet alleen de weg wordt opgeknapt, overal worden huizen, monumenten, kerken enz. opnieuw in de verf gezet. We kennen deze traditie vanuit Curaçao. De maand december wordt gebruikt om alles schoon, netjes te maken en te vernieuwen voor kerst en het einde van het jaar, de kwade geesten worden verdreven en men maakt zich klaar voor een nieuw begin. Een mooi ritueel.

Als we verder kunnen rijden, zoeken we een weg door de bergen naar Las Piedras, maar kunnen die  helaas niet vinden. Het is eigenlijk ook te laat geworden, dus we blijven op de hoofdweg en vinden een herberg in Cacute. Slaapplaatsen zijn overal te vinden, schijnt in het verleden rond deze tijd moeilijker geweest te zijn volgens de geschiedenis. We hebben enige tijd nodig gehad om uit te vinden hoe we de deur van onze kamer af konden sluiten, de sleutel stond in een hoek, primitief maar het werkte.

9 december 2001 Eerst even ontbijten bij een wegrestaurant, gebakken eitje smaakt overal goed. We willen nog langs de hot springs 'El Cuchanto'. Deze weg is iets minder steil en er is geen ravijn, dus we kunnen door. Het valt een beetje tegen, want de hotsprings monden uit in het thermaal zwembadje, dat zochten we niet echt. 's Middags zijn we weer terug in 'onze' posada in Merida, die in drie dagen tijd in kerstsfeer is omgetoverd. Het is hier trouwens overal volledig kerst. Veel lichtjes, kerstmannen en heel veel kerststallen wel allemaal consequent zonder het kindeke.

Morgen, 10 december is in Venezuela een algemene staking gepland.
Een goede dag voor ons om nieuwe plannen te maken.