Na Coro rijden we west met de bedoeling in
Altagracia te overnachten. Dit stadje ligt tegenover Maracaibo aan de monding
van het meer van Maracaibo, het grootste meer van Zuid Amerika. De stad
met hoge gebouwen was duidelijk aan de overkant te zien, ook de 8679 m
lange brug die de verbinding vormt.
De weg erheen laat droog land zien. Beetje
eentonig. De enige afwisseling was een vrachtauto die nu zijn dubbele achterwielen
kwijt was geraakt op een drempel.
Altagracia zag er schoon uit. Veel huizen
waren al opnieuw geschilderd en men was overal bezig om de andere huizen
en omgeving op te knappen. We vonden een 'herberg' die we uiteindelijk
lieten voor wat hij was, besloten door te gaan en vonden een plaats aan
de rand van de stad.
Maracaibo is Venezuela's olie-hoofdstad.
1.3 miljoen inw. gesticht in 1574. In 1914 is de eerste oliebron onder
het meer aangeboord en tegenwoordig komt 2/3 van Venezuela's olieproductie
onder het meer vandaan.
Maracaibo is nu een moderne, welvarende
stad. De tweede stad van het land na Caracas. De lokale bewoners 'Maracuchos'
vinden dat hun staat (Zulia) het geld verdient dat de rest van het land
uitgeeft.
Het centrum van de stad hebben we deze keer
links laten liggen en schijnt ook niet erg bijzonder te zijn, zeker niet
in 33 graden celsius.
|
Voor ons is dit het laatste wat we doen in Venezuela na drie weken rondreizen. Morgen, 17 december hebben we onze terugvlucht met Aeropostal naar Aruba waar we drie dagen time-out nemen.
Op 20
december is onze terugvlucht met Martinair naar Miami.
We
hopen New Orleans met de Kerst en oud / nieuw in Key West???
2 januari 2002 terug op Schiphol, na de Euro!