30 november
Een vlucht van 1.40u brengt ons van Caracas naar Parque National Canaima. Canaima ligt in het zuid-oosten van Venezuela in een gebied met veel watervallen, ongeveer 250km zuid van Ciudad Bolivar en is alleen per vliegtuig te bereiken. Onderweg is het uitzicht goed. We zien bergen met grote plateau's, die in miljoenen jaren zijn gevormd. Dat alleen al is indrukwekkend. Het laatste gedeelte kunnen we geruime tijd genieten van de rivier Carrao, die samen met andere rivieren uiteindelijk in de Orinoco stroomt.

In 1960 is een vliegveld en het eerste vakantie oord 'Campamento Canaima' geopend. Sindsdien staat Canaima als plaatsje op de kaart, daarvoor was het één van de vele Indiaanse nederzettingen. Er wonen nu ongeveer 150 Indiaanse Pémon families. Totaal 1200 inwoners.
Canaima is dé manier om Venezula's grootste toeristische attractie te bezoeken: Salto Angel ofwel Angel Falls. Deze waterval is vernoemd naar een Amerikaanse avonturier, Jimmy Angel (1899-1956) die met zijn éénmotorige vliegtuig in 1937 op de top landde en vast kwam te zitten.

Hij was op zoek naar goud. Met zijn vrouw en twee andere metgezellen zijn ze over het onherbergzame plateau getrokken en uiteindelijk 1 km langs de bijna verticale rotswand naar beneden afgedaald. Na 11 dagen kwamen ze terug in de civilisatie. Na aankomst krijgen we de sleutel van onze hut, vier onder één palmbladeren kap, die direct aan de lagune ligt. We hebben uitzicht op verschillende watervallen, Salto Hacha en Salto Ucaima.  's Middags maken we er een boottocht langs, een donderend lawaai. Het water ziet er bruin uit door een stof 'tanino' wat in de lokale planten en bomen zit, met name de Bonetia boom. De natuur blijft fascineren.

                                          Foto's Salto Hacha.

Foto's Salto Ucaima.

's Avonds beginnen we al met het vieren van mijn verjaardag.   Een romantisch diner voor twee waarbij we moeten eten wat de pot schaft.

 1 december 2001, Nicoline jarig!

Dit is wel een hele speciale verjaardag. Wie zou dat niet vinden als je wordt getrakteerd op een rondvlucht boven Salto Angel in een DC-3, (Dakota), uit WO-II ?(luchtvaartkenners  check here)   We vertrekken rond 9.30u en scheuren of 'strietsen' (zoals Nico dat noemt) laag over plateau Auyantepui van waaruit Salto Angel in het midden omlaag valt in de Devil's Canyon. Auyantepui betekent bij de Indiaanse Pémon bevolking: Mountain of the God of Evil. Tijdens deze vlucht begrijpen we goed waar dit soort namen vandaan komen, het is een heel ruig en onherbergzaam terrein.

Salto Angel heeft een totale hoogte van 979m, maar liefst 16 keer hoger dan de Niagara watervallen en heeft daarmee de langste ononderbroken val ter wereld. De hoeveelheid water is sterk afhankelijk van het seizoen. In het regenseizoen is er meer water, maar heb je de kans Salto Angel te missen door de laaghangende bewolking. Wij zijn hier aan het einde van het regenseizoen, de hoeveelheid water  is al minder, maar de waterval is nog goed zichtbaar. De DC-3 vliegt verschillende keren dicht langs en over de waterval (ik kan m'n ontbijt nog maar net binnen houden).                     

De rest van de dag brengen we door met lopen en klimmen, eerst naar de oorsprong van de Ucaima waterval en 's middags door de redelijk begaanbare jungle via een andere Indiaanse nederzetting naar een stroomversnelling in de laguna.
's Avonds hebben we weer lekker gegeten, nu met een duivels wijntje, Vino di Diablo. Wat wil je nog meer. Voor mij was dit denk ik wel de leukste en zeker de meest bijzondere verjaardag.

 2 december
We vliegen weer met een klein toestel, 19 passagiers, terug naar Caracas waar we niet willen blijven en een doorverbinding gaan zoeken in de richting van Merida.
Canaima was erg mooi, zeer de moeite waard, ontspannend en Salto Angel en omgeving indrukwekkend.