20 december zijn we via Aruba in Miami aangekomen om de volgende dag, gedrieën met Anita, een goede vriendin uit Curaçao, te gaan rijden richting New Orleans wat ons wel een leuke bestemming lijkt voor de kerst.
We deden er drie dagen over om door Florida, via Alabama en Mississippi in New Orleans, Louisiana, aan te komen. Onderweg kregen we een goede indruk van het Amerikaanse leven na 11 september. Stars and Stripes vlaggetjes op auto's, vlaggen aan de huizen en veel stickers met leuzen als: 'God bless America', 'United we stand', 'We shall prevail', 'A nation under God', 'United we win','Power of Pride'. Verder TV programma's waar de helden ter plekke gemaakt werden. Een TV enquête maakt uit dat mr. Bush de populairste man van dit jaar is en zijn eega de populairste muts.
Volgens de kaart passeren we een aantal 'historical sites' en 'memorials'. Ze hebben allemaal wat te maken met oorlogen en dat allemaal in het korte bestaan van de USA. Hebben ze toch weinig vrienden gemaakt.
Op de radio horen we een interview waar wordt verteld dat het interne toerisme desastreus teruggelopen is door de angst voor aanslagen, maar dat de Europeanen gewoon blijven komen omdat zij gewend zijn aan terrorisme en zwaar bewaakte vliegvelden. Wij denken er het onze van.
De beste kreet die we later in Coconut Grove, een wat alternatievere buurt in Miami, lezen geprint op een T-shirt, spreekt ons wel aan:

'United we shout!'

New Orleans heeft intussen te lijden van een koudegolf die waarschijnlijk een hoop vertier op straat, wat wij verwacht hadden, binnenshuis gehouden heeft. Natuurlijk gingen we gelijk naar Bourbon Street, hier moet de jazz ongeveer geboren zijn. We kregen een heel andere indruk, wel muziek maar weinig jazz of blues en meer eettenten en sexclubs dan jazzbars. De huizen en gebouwen zijn in dit 'French Quarter' nog in de oude stijl wat een heel prettige sfeer uitstraalt. Later vinden we in de zijstraten wat meer vertier in de sfeer die we verwacht hadden, maar iedereen vindt het koud. Klopt ook wel met 's nachts rond het vriespunt. Wij willen hier nog wel eens heen, maar dan met warmer weer.

 

Terugrijdend volgen we een route langs de golf van Mexico, via Pensacola naar Panama city. De stranden daar zijn echt van een bijzonder wit zand en het water is glashelder. Ook hier was het veel te koud, waren er weinig toeristen en vermaken wij ons met het bekijken van het normale Amerikaanse leven in de lokale biljart (pool) bar annex restaurant. We volgen de kust verder zuidwaarts richting St. Petersburg en overnachten in Clearwater beach. Het valt op hoe goed verzorgd de omgeving eruit ziet en menen dat een vakantie aan de golf van Mexico best de moeite waard kan zijn. Ook hier is het rustig en te koud deze keer.

		De volgende dag stoppen we in de Everglades en maken daar een trip met een Airboat, een platte bak met achterop een 8 cilinder automotor met een vliegtuig propeller en een bestuurder die zin heeft het moeras in de kortste tijd te doorkruisen hopende z'n passagiers niet droog af te leveren aan het eind. Onderweg geen krokodil gezien en volgens de gids begraven ze zich in de modder als het koud is. Wel zagen we mangrove bomen en grote aasgieren en andere vogels en een klein  krokodilletje bij het vertrekpunt. De trip was de moeite waard.

We eindigen uiteindelijk weer in Miami waar Anita ons verlaat om zich weer op te warmen in Curaçao en wij ons plan om oud en nieuw in Key West te vieren, aanpassen. Volgens kenners zit de tweebaans weg (250 km) in die tijd overvol.
We maken dus korte trips in de omgeving, ook naar de grote 'shopping malls' en beseffen eens te meer in wat voor een consumptiemaatschappij wij leven.
Onze tickets zijn ook aangekomen.
Als er plaats is komen we 2 januari aan op Schiphol en gaan we bekijken hoe we in NL onze plannen gaan realiseren.
Na een half jaar reizen is dit wel een relaxte manier om af te sluiten.

2 januari 2002

30 mei zijn we uit Curaçao vertrokken, hebben een rondje wereldbol (noordelijk halfrond) gemaakt, het meeste over land of water en we hebben veel indrukken opgedaan.
We denken dan ook dat dit niet de laatste reis is.

Op deze website hebben jullie ons kunnen volgen en daar is veel gebruik van gemaakt, zoveel zelfs dat we in december een bericht van de 'provider' ontvingen dat er te veel 'traffic' was en ze de site tijdelijk hadden afgesloten.

Deze site blijft bestaan, gaat  heringedeeld worden en wij denken minstens een maandelijkse update te geven over ons doen en laten.

Waar we bereikbaar zijn kunnen jullie er altijd op vinden.

Op 7 januari begint Nicoline met een nieuwe baan bij de onderwijsbegeleidingsdienst in Haarlem.