5 oktober 2001
Ongeveer 3 kwartier te laat, niet slecht op zo'n afstand, komen we om 11.00 aan op het station in Irkutsk. Serge pikt ons op en brengt ons naar het Baikal hotel, een uit de communistische periode overgebleven staatshotel wat duidelijk aan renovering toe is. Eerst maar even opfrissen en plannetje maken voor de middag. Dat ging rap: we willen eigenlijk wel gelijk naar het Baikal meer, kunnen we dat afvinken.
 

We vragen aan Serge, die goed Engels spreekt, welke mogelijkheden er zijn. Georganiseerde bustours, lokale bus met het risico dat we de trein niet meer halen of een auto met de Russisch sprekende gids, Dima. Deze laatste optie nemen we en zitten om 13.00u in de moderne Toyota met het stuur aan de rechterkant.  (Later zien we dat alle Japanse merken het stuur rechts hebben, goedkope invoer).    Onze Dima houdt van pittig rijden en na het tanken zoeven we 64 km naar het zuidoosten door alweer een mooi winter landschap.

De eerste glimpen die we opvangen van het diepste meer van de wereld (1637 km) zien er mooi uit. Het is leuk om te weten dat het tevens het oudste meer is, zo'n 50 miljoen jaar geleden ontstaan.

Bovendien hoeven we ons voorlopig geen zorgen te maken over de watervoorraad, want elders alles op is, kan de hele wereldbevolking de komende 40 jaar nog drinken uit 'The blue eye of Siberia'. Een andere wetenswaardigheid is dat je je leven kan verlengen.  Als je je handen erin doet, leef je 1 jaar langer, je voeten verlengen je leven met 5 jaar en als je gaat zwemmen wordt je maar liefst 25 jaar ouder, als je de shock van het koude water overleeft. Wat denken jullie dat we gedaan hebben?

	Dima rijdt ons naar het dorp en de haven, Listvyanka waar men verse vis rookt. Het ruikt lekker. Alweer veel bruidjes op de been, het is vrijdag trouwdag zeker.

Aan het eind van de middag zijn we weer terug in de stad en gaan op zoek naar een bar/ restaurant. Doordat we altijd kleine lokale zaken zoeken met zeer betrekkelijke Engelse uitleg is het wel eens een verrassing wat we eten. We vinden er natuurlijk een en we krijgen de indruk dat de mensen hier vriendelijker en vrolijker zijn. Als we later nog een laatste biertje nemen en in een Russische vrijgezellenpartij belanden, zien we dat het waar is: er wordt hier meer gelachen dan in de vorige Russische steden.

6 oktober 2001

We vinden het altijd leuk om in een stad te lopen en zo wat van het dagelijks leven mee te pikken. Het is fris -3, maar droge vrieskou met een zonnetje is wel goed te doen. De frisheid buiten wordt trouwens ruimschoots gecompenseerd door het stoken binnen. Overal is het erg warm. We bezoeken alweer Lenin. Nu in de vorm van een standbeeld en dit is zo ongeveer het enige standbeeld dat nog overeind is gebleven na de Glasnost (openheid) en de Perestrojka (vernieuwing). Vroeger werd Irkutsk 'het Parijs van Siberië' genoemd en bestaat dit jaar 340 jaar. Het heeft mooie oude gebouwen, de straten en stoepen zijn breed, beetje onbegaanbaar soms, maar we vinden dat de verschillen met Parijs wel erg groot geworden zijn. De trams en bussen zien er net zo gammel uit als in de andere steden. Er zijn twee  winkelstraten met een paar luxe parfumeriezaken. Het is nergens echt druk, toch heeft de stad 639.000 inwoners.

Er zijn straatactiviteiten, een groep jongens doet aan het breakdancing, een oude man speelt zijn zwaar ingedeukte tuba en een ander zingt liedjes van 'The beatles' onder begeleiding van een zelf in elkaar geflanst drumsetje.
Bij een bloemist zien we 'Het volk van Laaf' uit de Efteling in de etalage staan, dan sta je even raar te kijken.

In de straten achteraf worden we geconfronteerd met een ander leven. Veel van de vroegere houten huizen zijn bewaard gebleven en bewoond, maar hebben meestal enig onderhoud nodig. We zien een jongen een emmer water halen bij de pomp, dan hebben we ineens een hele luxe badkamer in het hotel.

Lopen op straat is een kunst op zich. Als mensen je inhalen lopen ze tot vlak achter je voor ze passeren, tegemoetkomende voetgangers doen geen stap opzij.
Degene met de sterkste zenuwen wint en als je een gebouw binnengaat denk dan niet dat je voorganger de deur nog even vast- of openhoudt. Nee, die deur komt met volle veerdruk op je af.

We vinden ook weer een internet café, die dus ook in Siberië zijn, waar we met een Russische computer de post ophalen en de website bijwerken. Gelukkig heeft microsoft plaatjes en zo komen we er wel uit welke knoppen we moeten indrukken. Bedankt voor de felicitaties!!

Weer een dag voorbij, de tijd vliegt. We nemen er nog één en verheugen ons op het volgende stukje treinen met de Trans Mongolië.