www.nicoos.com "Quality People"

BEIJING

12 oktober 2001

Op het station worden we welkom geheten door Zha, die het bordje: 'mr. & mrs. Nico' vasthoudt. We rijden snel richting het hotel, checken in en proberen daarna de rest van onze reis tot Hong Kong te regelen. Tot Xi'an is nu rond en de rest zal ook wel kloppen. Het is werkelijk: Welcome to Beijing (12.6 miljoen mensen). In heel China leven 1.26 biljoen mensen. Sinds jaren is het groeien van de bevolking een probleem. In de stad probeert men het te regelen door de 1- kind politiek. Als je je hieraan houdt, krijg je betere woonvoorziening en een 13e maand. Krijg je toch een 2e kind dan wordt dit alles je weer afgenomen en loop je het risico je baan ook nog te verliezen. Men probeert op het platteland ook aan geboortebeperking te doen, maar daar geldt vaak 'vele handen maken licht werk' en van wat wij onderweg gezien hebben, kunnen we dat goed begrijpen. De landbouw heeft echter nog meer problemen: de vruchtbare grond slinkt aanmerkelijk door de enorme erosie en zo blijft er steeds minder over voor een groeiende bevolking.
Er is nog heel veel te vertellen over dit fascinerende land met de rijke historie (men zegt Zhou dynastie 1100-221 VC), maar voorlopig laten we het hier bij, daar is genoeg literatuur over te vinden.

Na het geregel voor de rest van de trip lopen we weer 'het dorp' in. Het is druk, veel nieuwe gebouwen, grote winkelcentra die doen denken aan Hong Kong en Singapore, dit hadden we niet direct verwacht. Beijing is in ontwikkeling en maakt zich klaar voor de Olympische spelen in 2008 waar men overal reclame voor maakt. Na wat geslenter gaan we terug richting hotel en maken een plan voor de volgende dag.

13-10-2001

Tegen 9.30u gaan we naar het Tiananman plein, het plein van de hemelse vrede.

Natuurlijk staan de gebeurtenissen van 1989 je ineens weer helder voor ogen. Het maakt allemaal veel indruk. Zo ook het Mao mausoleum met daarvoor de indrukwekkende beeldengroepen.

De uitdrukking op de gezichten geeft de hoop weer van de mensen toentertijd. Het is toch altijd de hoop op een beter leven en een betere toekomst.

Midden op het plein staat het monument van 'The peoples heroes', in deze obelisk zijn allerlei belangrijke revolutionaire momenten gegraveerd.

Aan de noordkant van het plein ligt "De verboden stad" of "The palace museum", maar we bezoeken eerst een park wat er naast ligt. Het lijkt wel de keukenhof, fonteinen met begonia's, petunia's en chrysanten in potjes. Grappig om te zien.
Ook mooie oude tempels. We dachten via dit park ook in de verboden stad te kunnen komen, maar helaas we moeten terug door de hoofdingang.

Als je door die enorme poort loopt en de trappen op richting Taihe hall, The Emperor's Audience Hall, is het moeilijk te beschrijven wat je ziet.

Het is mooi en imposant of wat voor 'im' en 'in' dan ook. Het is ongeveer 600 jaar oud, heeft een oppervlakte van 720.000 vierkante meters met ongeveer 8000 hallen en kamers.

Veel bronzen beelden, 380 grote bronzen potten en veel andere beeldhouwwerken. We kwamen om 11.00u binnen, zijn om 16.00u weggegaan en we hebben lang niet alles gezien. (Plotseling is The Hermitage een klein museum).

Het paleis is gebouwd door de Ming Keizer Yong Le in het begin van de 15e eeuw.

24 Keizers hebben er gewoond tot de afzetting van Pu Yi in 1912. Zolang is dat nu ook weer niet geleden, realiseerden we ons.

We zijn moe en de mensenmassa komt een beetje op ons af.
We proberen een kleine gemotoriseerde driewieler riksja (tuck-tuck) te charteren in ons beste Chinees, dat lukt uiteindelijk bij een bejaarde Chinees die geen stofbril nodig had, z'n brillenglazen zijn groot en dik genoeg.
Het hotel kunnen we niet uitleggen maar we weten dat er een 'Mc Donalds' in de buurt was. Dat verstaat hij wel en daarna scheuren we tegen het verkeer in, (toch niet de correcte glazen?) naar een plein dat in ieder geval richting ons hotel is, niet de goede Mc Donalds maar wij weten wel weer waar we zijn.

We eten lokaal onder het toeziend oog van Chinezen, gooien ook wat op tafel en op de grond en proberen luidruchtig te boeren en weten niet zeker wat we gegeten hebben.

14-10-2001

09.00 u richting de Chinese muur. Er zijn verschillende mogelijkheden en we zoeken de minst toeristische.
Na vele adviezen wordt dat Mutianyu. Tegen 10.30u zijn we er en we beginnen aan de klim omhoog. Niks kabelbaan, flink zijn! Dat hadden we natuurlijk niet helemaal verwacht. We hadden meer het idee van een snelle fotosessie. Uiteraard is dit leuker en goed voor de been-, bil- en buikspieren. Eenmaal boven zijn we alweer erg onder de indruk. Het enige bouwwerk op aarde wat je, zegt men, vanuit de ruimte kunt zien.
Men is, zo'n 200 jaar VC, begonnen met bouwen. Tijdens de Ming dynasty (1368-1644) heeft men het het project afgemaakt wat ongeveer 100 jaar heeft geduurd. De muur heeft 2 functies gehad, enerzijds verdediging anderzijds verbinding van onherbergzame gebieden.
Hopelijk spreken de foto's voor zich, ook nu is het weer moeilijk te beschrijven hoeveel een indruk een dergelijk bouwwerk achterlaat.

		De muur is opgenomen op de wereld erfgoedlijst van Unesco. Na duizend treden omhoog om bij de muur te komen en 850 naar beneden, kunnen ze mij (Nico) ook wel op die lijst plaatsen.
		Terug beneden worden we enthousiast ontvangen door Chinese dames die 's morgens bij aankomst onze namen ontfutseld hadden en die onze namen nu nog weten en graag wat willen verkopen. En ja, we hebben toch een petje nodig...... maar voor hoeveel? Alweer een mooie dag voorbij.

En toen ging het regenen! Mooie gelegenheid om te proberen de website bij te werken.

		Midden op het plein staat het monument van 'The peoples heroes', in deze obelisk zijn allerlei belangrijke revolutionaire momenten gegraveerd.
		Aan de noordkant van het plein ligt "De verboden stad" of "The palace museum", maar we bezoeken eerst een park wat er naast ligt. Het lijkt wel de keukenhof, fonteinen met begonia's, petunia's en chrysanten in potjes. Grappig om te zien. Ook mooie oude tempels. We dachten via dit park ook in de verboden stad te kunnen komen, maar helaas we moeten terug door de hoofdingang. Als je door die enorme poort loopt en de trappen op richting Taihe hall, The Emperor's Audience Hall, is het moeilijk te beschrijven wat je ziet. Het is mooi en imposant of wat voor 'im' en 'in' dan ook. Het is ongeveer 600 jaar oud, heeft een oppervlakte van 720.000 vierkante meters met ongeveer 8000 hallen en kamers. Veel bronzen beelden, 380 grote bronzen potten en veel andere beeldhouwwerken. We kwamen om 11.00u binnen, zijn om 16.00u weggegaan en we hebben lang niet alles gezien. (Plotseling is The Hermitage een klein museum). Het paleis is gebouwd door de Ming Keizer Yong Le in het begin van de 15e eeuw. 24 Keizers hebben er gewoond tot de afzetting van Pu Yi in 1912. Zolang is dat nu ook weer niet geleden, realiseerden we ons. We zijn moe en de mensenmassa komt een beetje op ons af. We proberen een kleine gemotoriseerde driewieler riksja (tuck-tuck) te charteren in ons beste Chinees, dat lukt uiteindelijk bij een bejaarde Chinees die geen stofbril nodig had, z'n brillenglazen zijn groot en dik genoeg. Het hotel kunnen we niet uitleggen maar we weten dat er een 'Mc Donalds' in de buurt was. Dat verstaat hij wel en daarna scheuren we tegen het verkeer in, (toch niet de correcte glazen?) naar een plein dat in ieder geval richting ons hotel is, niet de goede Mc Donalds maar wij weten wel weer waar we zijn. We eten lokaal onder het toeziend oog van Chinezen, gooien ook wat op tafel en op de grond en proberen luidruchtig te boeren en weten niet zeker wat we gegeten hebben.