21 juni 2006

Gutentag Duitsland

21 juni tot 26 juni

We rijden na de spits weg en komen tot aan Uetze voorbij Hannover, ex DDR. We vinden een prettige camping aan de Irenensee en we besluiten hier een paar dagen te blijven om ons verder te organiseren, het e.e.a. te lezen over ons hoofddoel van deze reis: Oekraïne met de Krim en we willen de route een beetje uitstippelen. Vlak voor vertrek nog een tweetal boekjes weten te vinden met wetenswaardigheden over Oekraïne. En het is natuurlijk ook heel lekker om zo een paar daagjes te relaxen en het vakantiegevoel te krijgen.

Het valt ons op hoe beleefd, behulpzaam en vriendelijk de Duitsers hier zijn. We zien gezamenlijk de wedstrijd Duitsland-Zweden 'in der Scheune'. We zijn de enige Nederlanders en hebben één Zweed ontdekt. Het volkslied is staande en luidkeels meegezongen, best indrukwekkend en men is in opperbeste stemming na afloop. Ze duimen voor ons voor de wedstrijd Nederland-Portugal. De volgende dag zijn wij dus aan de beurt en gewapend met onze leeuw hopen we er ook 'in' te blijven, helaas dus niet. Iedereen kan zich waarschijnlijk nog de desastreuze wedstrijd herinneren.

Na het verblijf aan de Irenensee rijden we binnendoor naar Joachimstall am Spring. Weer een fijne camping en lekker gegeten bij een Hongaar die hier zijn geluk heeft gezocht en een eigen gastronomie is begonnen.
Van de oude DDR is nauwelijks nog iets te zien. Een enkel oud gebouw zonder dubbel glas, maar dat is het dan ook. We krijgen de indruk dat de levensstandaard wel wat lager ligt dan in het westen.

Auf wierdersehen Duitsland

Kort na de val van de muur zijn wij door Oost Duitland gereden en twee jaar geleden door het zuidelijke deel. Er zijn hier in het noorden nu goed voorziene supermarkten en iets nieuws voor ons is dat er statiegeld op bierblikjes is. Je moet ze wel niet verkreukeld inleveren. Waarom dat is, blijft de vraag.
Ondanks het feit dat we veel tijd gehad hebben om te lezen is Nicoline blijkbaar nog niet aan de Engelse reisgids toegekomen. Ik heb nog geen commentaar gehoord.

Djin Dobre Polen

27 juni t/m 1 juli

Via de Oderbrücke rijden we naar een kleine grensovergang en komen we bij Osiónow Polen binnen. Het passeren gaat zonder veel gedoe daar Polen sinds 2004 tot de Europese Unie behoort.

Aan de Poolse kant van de Oder staat een bestelbusje met bestuurder en een groot bord ervoor met "Ich kaufe auto".
We besluiten om de bus niet te verkopen maar als iemand nog iets heeft met APK problemen is dat misschien een goed adres.

Ik realiseer me dat ik eigenlijk niet zoveel van dit land weet, terwijl het toch zo'n roerige geschiedenis kent. Er zijn immers maar weinig andere landen in Europa waarvan de grenzen in de loop van de tijd zo zijn verschoven. Het land ontwikkelt zich enorm snel sinds de eerste vrije verkiezingen van 1989 en het bewind van Lech Walesa. De sporen van het communistische verleden zijn langzaam aan het vervagen. De wegen zijn redelijk, maar smal en het moet niet gaan regenen want dan verandert de weg waarschijnlijk in een kermisattractie vanwege aqua planing, iets wat we in Nederland niet meer kennen. Er zijn geen autosnelwegen. Wat ons opvalt is dat we regelmatig de Franse supermarktketen: Inter Marché tegenkomen.

We lezen dat Polen een prachtige natuur heeft. In het noorden bv. Mazurië, het land van de duizend meren.
We gaan hier zeker nog een keer terug, nu rijden we dwars door het land heen en zien vooral een door rivieren doorsneden laagvlakte met o.a. bossen, graanvelden, ouderwetse hooimijten, talloze kleine dorpjes en heel veel ooievaarsnesten.


		We rijden via Poznan naar Wierzbno waar we een camping vinden. We schrijven ons in en gaan in het dorpje Miedzychod wat eten en drinken. Veel mensen halen zuiver bronwater bij de plaatselijke pomp in het dorp en wij doen dat ook maar. De volgende dag komen we een Nederlandsachtig landschap tegen. Trabantjes zien we niet in Polen, daar zijn de veel kleinere, in licentie gebouwde Fiatjes 650 voor in de plaats gekomen, gevuld met 4 mensen en een hond als het meezit.

We vinden een camping in Pakosc aan het meer van Mielno, het is net Loosdrecht, je kunt er zelfs leren zeilen. De camping wordt beheerd door twee Nederlandse broers uit Brabant. Ze hebben alles in de afgelopen 10 jaar opgebouwd en het ziet er prima uit.

Na een goede nacht vervolgen we onze tocht naar Warschau en vinden een camping net even buiten de stad. Klein maar verzorgd en de leiding spreekt Engels wat handig is. Als we een compliment maken over het goede Engels zegt de jongedame: "We are the internet generation."

We nemen we de bus naar de stad. Het is een nieuwe snelgroeiende zakenstad.
Het oude gedeelte dat niet plat is gebombardeerd in de Tweede Wereldoorlog is klein, maar erg mooi. De Polen die wij hebben gesproken zijn nog rouwig om de verwoestingen en vinden zelf Krakow de mooiste stad van het land, daar is namelijk nog veel originele geschiedenis te vinden.
We vernemen dat veel oude gebouwen in Warschau compleet zijn herbouwd.

We lunchen Pools: aardappelpannenkoekjes met zalm en zure room.
Onze oranjeshirtjes gaan voor twee jaar de kast in nadat we 's avonds hebben gezien dat Oekraïne verloren heeft van Italië.

Als je door de oude stad loopt, het getto van Warschau, en de foto's ziet in de etalages over de Jodenvervolging en de razzia's die hier gehouden zijn, word je vanzelf stil. Wat zich hier heeft afgespeeld en de verwoestingen die zijn aangericht zijn vele malen erger dan wat er in Nederland gebeurd is. Nadat de Polen "bevrijd" waren door de Russen brak gelijk de volgende onderdrukking aan die pas ophield na de val van de muur. Een heel indrukwekkende stad die nog in opbouw is en waar we ook nog veel armoede zien.

Het openbaar vervoer is goed geregeld, de bussen rijden op tijd en hebben allemaal airco door de gaten en kieren waardoor je naar buiten kunt kijken en de niet sluitende deuren.
Zonder schokbrekers veren ze heerlijk. De trams zijn ook oud en van veel verschillende makelij. Niet duur en overvol. Maar het werkt.

We hebben ook weer tijd genomen om Oekraïne voor te bereiden maar Nicoline heeft haar reisgids blijkbaar nog niet gelezen, ik heb tenminste nog niet gehoord dat ik een wapen aan moet schaffen.

Na twee nachten trekken we verder. We willen zo dicht mogelijk bij de Oekraïense grens komen. Onderweg zien we veel landbouw en de oudere houten huisjes zoals in Irkutsk. In het grensplaatsje dat we hebben uitgezocht staat de geplande 4 sterren camping achter een kermis en heeft 3 sterren te veel. Ik denk nog een camping gezien te hebben. Het personeel loopt allemaal in witte jassen, het blijkt een soort bio-vakantieoord te zijn voor invaliden. We rijden verder door naar het zuiden en eindigen in Zamosc waar we een plek in een weiland vinden, eenvoudig maar wel stroom en redelijke sanitaire voorzieningen. We lopen naar het stadje waar op een leuk pleintje omringd door mooie oude gebouwen en terrasjes helaas een band, gesteund door veel elektronica, lokale songs ten gehore brengt. We eten op aanraden van de ober een traditioneel gerecht wat erg lijkt op ravioli maar dan zonder tomatensaus en met een vegetarische vulling.

		Nicoline heeft in de Travel Guide gebladerd en wat gelezen over Oekraïne en zit nu een beetje bleek rond te staren. Eén citaat treft haar bijzonder: "....Traveling by car.: There are not enough pages in this book to list the reasons you should not want to drive in Ukraine, and yet people do it......" Het boek telt 328 pagina's! Vervolgens: "....more stressful and paranoia about your car getting stolen or wrecked.......for the few who still dare to drive consider the following ....copies of all the papers...anti theft device is mandatory....foreign cars are known targets....don't pay bribes at road blocks.....don't drive after dark between cities....."
Maar volgens dit boek moet je ook niet in de trein stappen, berovingen zijn blijkbaar schering en inslag. Ik beloof Nicoline dat, wanneer het echt zo erg is, ik achteruit op de spiegels het land weer uit zal rijden. Ze lijkt niet overtuigd.

Do Widzenia Polen